Heldhaftige reddingsactie in Nieuwleusen beloond met bronzen medailles

Hieronder ziet u de toespraak van de burgemeester en een foto van de uitreiking:

Dames en heren, beste aanwezigen,

Vandaag staan we stil bij iets wat we vaak pas echt waarderen als het al gebeurd is: moed, menselijkheid en betrokkenheid. We staan stil bij drie mensen die op een gewone dag iets buitengewoons deden. Bij drie omstanders die niet wegkeken, maar handelden toen er levens op het spel stonden. En bij de vele professionele hulpverleners die door hun daadkracht lieten zien waarom we zo trots op hen zijn.

Op 31 mei jongstleden, hier in Nieuwleusen, vond er een ernstig ongeval plaats langs de N377. Een vrachtwagen raakte van de weg, botste tegen een bushokje en kwam vervolgens op zijn zijkant in het water terecht. Binnenin zaten twee mannen: chauffeur de heer Jansen en zijn bijrijder de heer Hulleman.
In een paar seconden veranderde een normale rit in een levensbedreigende situatie.

Op dat moment waren daar Rudolf van Laar, Patric van Aalderen en Sami van Aalderen. Mensen die op datzelfde tijdstip, op diezelfde plek, langsreden. En die, zonder aarzelen, besloten om te helpen.
Rudolf van Laar was net terug van een familiebezoek toen hij de vrachtwagen zag crashen. Hij stopte direct, rende naar de wagen, en klom – met groot risico voor zichzelf – via de oplegger naar de cabine.
Het water was koud, de situatie onoverzichtelijk, maar hij dacht niet aan zichzelf.

Kort daarna arriveerde Patric van Aalderen, die de vrachtwagen voor zich het water in had zien rijden. Hij stopte, gaf zijn zoon Sami de opdracht om 112 te bellen, en ging zelf het water in. Langs de gladde zijkant van de oplegger bereikte hij samen met Rudolf de cabine. Binnenin was de situatie levensgevaarlijk. De cabine stond voor driekwart vol water. De bijrijderskant volledig onder water. De chauffeur zat bekneld, de bijrijder half ondergedompeld.
 

Samen wisten Rudolf en Patric de ontzette deur open te krijgen. Ze hielpen de bijrijder, de heer Hulleman, naar buiten. Ze spraken hem moed in, hielden hem vast, en zorgden dat hij naar de kant kon zwemmen.
Daarna richtten ze zich op de chauffeur, die met zijn benen vastzat en grotendeels onder water lag. Ze bleven bij hem, praatten met hem, en hielden zijn hoofd boven water – letterlijk en figuurlijk – tot de hulpdiensten arriveerden.

En dat moment, dames en heren, is zo typerend. Want ongeveer acht tot tien minuten na de melding bij 112 waren de brandweer, politie en ambulancedienst ter plaatse. Professionals die dag in, dag uit klaarstaan voor onze veiligheid. Zij namen de leiding, maar lieten de omstanders — deze moedige burgers — actief meewerken.

De bevelvoerder van de brandweer was zó onder de indruk van hun inzet en kalmte, dat hij hen vroeg om bij de redding te blijven helpen, tot de chauffeur bevrijd was. Dat is misschien wel het mooiste wat er die dag gebeurde: de samenwerking tussen burgers en hulpverleners. Niet naast elkaar, niet los van elkaar, maar samen — met hetzelfde doel: levens redden. Het is een samenwerking die laat zien waar een gemeenschap toe in staat is. Wanneer iemand in nood is, dan telt niet wat je beroep is, wat je achtergrond is, of wie je bent. Dan telt maar één ding: menselijkheid.

Vandaag eren we daarom niet alleen de daad van moed, maar ook het voorbeeld dat hieruit spreekt. Want wat er die dag gebeurde, laat ons allemaal zien hoe krachtig betrokkenheid kan zijn. Het laat zien dat veiligheid niet alleen iets is van onze hulpdiensten, maar van ons samen – van burgers én professionals, die elkaar aanvullen en versterken. De reddingsactie van 31 mei is een toonbeeld van samenwerking, van doortastendheid en van medemenselijkheid. En het herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om elkaar te blijven helpen, om niet weg te kijken, maar verantwoordelijkheid te nemen wanneer dat nodig is.

Vandaag is het daarom een grote eer om, namens de Koninklijke Maatschappij tot Redding van Drenkelingen, de bronzen medaille uit te reiken aan drie mensen die precies dat hebben gedaan. Rudolf van Laar, Patric van Aalderen, Sami van Aalderen. Jullie toonden moed, vastberadenheid en menselijkheid. Jullie handelden instinctief, maar met wijsheid. En dankzij jullie inzet leven vandaag twee mensen die er anders misschien niet meer waren geweest.

Namens de gemeente, namens de hulpdiensten, en namens de hele gemeenschap van Nieuwleusen, zeg ik met diepe waardering: dank jullie wel.

Dank voor jullie moed. Dank voor jullie voorbeeld. En dank voor wat jullie ons vandaag laten zien: dat de kracht van een gemeenschap schuilt in mensen die durven handelen — samen, voor elkaar.